Op 11 juli 2012 werden onderstaande berichten ontvangen van de Amersfoortse jongeren in Taizé.
We hebben het erg naar ons zin in Taizé. Begeleiders Angela en Youri dansen er op los. Vandaag (woensdag) is het weer iets minder, maar zonder regen mogen we niet klagen. Vandaag het verhaal van groep Arbre, Timo, Bartian, Harm, Charlotte en Saskia schrijven het volgende.
Afgelopen zaterdag vertrokken wij richting Taizé. Met een groepje van vijf ex-Corderius-ex-scholieren zijn wij voor de 2e/3e keer hier. Onder begeleiding van luid gedonder reden wij met een volle doch gezelllige bus Taizé binnen. Ondanks dat het regende werden wij direct omgeven door het Taizé-gevoel: afdakjes vol gezellige vriendelijke mensen en een ietwat verlegen vrijwilliger die ons vertelde dat we misschien toch maar even onze bagage weg moesten brengen om vervolgens te gaan eten. De dag hierop mochten wij zelf vreemde c.q. buitenlandse/onbekende mensen verwelkomen. Daarna kregen we onze permanente baan: silte bewaren. Ja, ja, wij waren vandaag officiële stiltebewaarders in de stiltetuin. Al met al draait Taizé natuurlijk niet om het werk (wat we met veel liefde doen) of om het eten (waarvan wij het soms niet eens zijn met de grootte van de porties, maar wat over het algemeen wel lekker is). Waar Taizé wel om draait is lastig te omschrijven. Misschien is het wel de rust in combinatie met toch zo veel gezelligheid, maar waarschijnlijk ook het samenzijn met duizenden verschillende mensen vanuit de hele wereld met toch dezelfde mindset. We vinden het hier heel tof, dus erg leuk dat we met deze gezellige groep meekonden.
 |
 |
 |
Het is al weer dinsdag. De jongeren hebben het erg naar hun zin (en de begeleiders ook). Af en toe valt er een drupje regen maar meestal schijnt de zon. De tieners zijn allemaal aan het werk: stofzuiger in de kerk of de stilte bewaken in de stiltetuin. Tussen de bedrijven door is er tijd voor ontspanning. Vandaag schrijven Marieke en Ceciel.
Vanaf dat we in Taizé zijn aangekomen voelden we ons meteen weer thuis. Na maanden hard studeren en veel stress voelt het relaxte sfeertje van Taizé aan als een warm bad. Het Taizé-ritme went snel en de dagen duren lang. De lange dagen zijn heerlijk, waarbij elk moment intens beleefd wordt, in plaats van ons gehaaste leven thuis. Taizé is een plek waar mensen echt aandacht en tijd aan elkaar besteden, een van de redenen dat er vaak bnnen een korte tijd echte vriendschappen ontstaan. Zo hebben we dit jaar weer engelsen getroffen die we vorig jaar hebben leren kennen en waar we het hele jaar contact mee hebben gehouden. Een van de Brittenkwam zelfs op bezoek ik Amersfoort. Helaas is het werk dit jaar alleen voor 17 tot 19 jarigen en zijn wij dit jaar met pensioen, maar het voordeel is wel dat we nu twee keer per dag samenkomen met ons gespreksgroepkje, waardoor we die beter leren kennen. Dit jaar zitten we in een groep met 5 Nederlanders, 1 Duitse, 1 Engelsman een Zambiaanse en 2 Koreaanse. Na de bijbelintroductie van de Amerikaansebroeder Hector leerden wij elkaar kennen. Het thema was solidariteit en vertrouwen en we zijn daar verder op doorgegaan. Vandaag ging het over Adam en Eva in de tuin van Eden. Hector bracht het verhaal met een andere insteek, in de groep gingen we verder met de vraag wie en wat heeft je gevormd, deze vraag riep veel heftige verhalen op. Zo was er een jongen gevormd door zijn drugsverleden, een ander door zijn ziekte en iemand door het overlijden van zijn moeder, echter hebben deze ervaringen hun kracht gegeven om ondanks alles door te gaan of juist het geloof weer op te zoeken. Naast de heftige verhalen hebben we ook veel gelachen en het erg gezellig gehad. Ook met de Amersfoort-groep hebben er veel gepraat moppen getapt, gezongen, gedanst en de kieteldood gegeven. Kortom een mooie start van ee gezellige en inspirerende week.