22 september 2013
Feestelijke eucharistieviering met doop.
Op 22 september, de 1e zondag in de Vredesweek, werd aan Julian Walter, eerstgeboren zoon van Claudia en Theo, het heilig sacrament van de doop toegediend.
Onze met prachtige bloemen versierde kerk was zeer goed gevuld met parochianen, maar ook met veel familie en vrienden van Theo en Claudia.
De liturgiewijzer begon met het volgende tekstje:
Wees welkom in deze wereld, begin je levensweg onder Zijn boog, in Zijn handen ben je veilig, Zijn trouw reikt tot de wolken, hemelhoog!
De preek van pastoor Grete spitste zich toe op de vraag, hoe mensen tegen dingen aankijken, niet alleen concreet, maar ook en vooral hoe je dingen ervaart vanuit je gevoel. Kernvraag was verder, wat goed zou zijn in de ogen van God. Gerefereerd werd aan het boek: “Kijken met andere ogen”, waarin de ogen van een kind, die vol verwondering en zonder zorgen de wereld inkijken centraal staan. Onze ogen weerspiegelen immers onze ziel en natuurlijk kunnen we niet weglopen voor de realiteit van alledag, waarin ook sprake is van zorg, ziekte en zeer, maar was zou het mooi zijn weer te kunnen zien met de zachte ogen van een kind, aldus pastoor Grete.
De doop vond plaats na de preek. Uiteraard waren ook de kinderen van de kinderkerk hierbij aanwezig. Door de doop werd Julian opgenomen in de kerk, zijn naam werd genoemd en hij werd getekend met het kruis van onze Heer Jezus Christus. Na de handoplegging en het aanraken van oren en mond, sprak pastoor Grete de bekende woorden: “Effata”, dat betekent wordt geopend, opdat Julian met blijdschap Gods woord mag horen en zijn lof verkondigen. Na de geloofsbelijdenis en het uitspreken van de doopbeloften werd driemaal water op zijn hoofdje gestort, werd hij gezalfd met het chrisma, bedekt met het witte doopkleed en kregen de ouders de doopkaars overhandigd.
De kinderen hadden in de kinderkerk hard gewerkt. Een prachtige slinger met hartjes met hierop engeltjes was hun cadeau voor de dopeling! Ook werd een kinderbijbel overhandigd.
Na de viering mochten de ouders vele handen schudden en kon tijdens de koffie met lekkers nagepraat worden over deze mooie gebeurtenis.
Verslag: Betty Roobol
Foto’s: Wim Roobol
