9 februari 2014
Op zondag 9 februari 2014, de Zondag van het Licht van de Wereld, werd Bas (Willem Adrianus) Kuipers gedoopt, zoon van Wendy Kuipers-Roobol en Geert-Jan Kuipers, broertje van Noor en Gustavo. De eucharistieviering begon met het toepasselijke gezang: ‘Zo vriendelijk en veilig als het licht, zo als een mantel om mij heen geslagen, zo is mijn God, ik zoek zijn aangezicht, ik roep zijn naam, bestorm hem met mijn vragen, dat Hij mij maakt, dat Hij mijn wezen richt. Wil mij behoeden en op handen dragen’. De preek van pastoor Grete Verheij maakte een prachtig geheel van het evangelie Mattheüs 5; 13-16: ‘Jullie zijn het zout van de aarde…., jullie zijn het licht van de wereld…’, met de woorden van Nelson Mandela: ‘Een dapper man is niet hij die geen angst voelt, maar hij die zijn angst weet te overwinnen’ en de daarop volgende doop. ‘Het zout en het licht is gegeven door God, onze bron. Jezus wijst op die bron, daarom moeten we het zoeken bij God. Het zout en het licht wordt gevonden in de gemeenschap, je hebt er weinig van nodig, maar door die gemeenschap krijgt het kracht. Het is niet voldoende om het voor je zelf te houden. Mandela had het over het laten stralen van mensen; de wens is dat Bas mag leven in het licht. Vroeger werd wat zout op de tong van de dopeling gelegd: ‘je ben het zout van de aarde’ en de doopkaars betekent: ‘je bent het licht van de wereld’.
Na de preek begon de viering van de doop met het zingen van het gezang waarvan de eerste zin luidt: ‘Laat nu de jongste binnenkomen, met handen graaiend naar het licht..’. Velen stonden om Bas heen, ouders, grootouders, zusje Noor en de kinderen van de kinderkerk, die ook allemaal een kaarsje gekregen. Aan het einde van deze plechtigheid zei pastoor Grete tot de nieuwgedoopte: ‘Bas Willem Adrianus, ga in vrede het nieuwe leven in’, waarna de kinderen weer teruggingen naar de Kinderkerk en de eucharistieviering werd voortgezet. Het was mooi om de 24e mis te zingen met een goed koor en te genieten van de orgelmuziek van Emile Verhey en zijn samenspel met Hans Kinnegim op de dwarsfluit. Velen namen na afloop van de viering de tijd om ouders, grootouders en andere familieleden geluk te wensen. En de kleine Bas, die was net als zijn zusje Noor destijds, een roerend lief kindje dat geen kik gaf.
Zoals altijd zijn er velen die betrokken zijn bij de viering en die hun bijdrage leveren in het welslagen daarvan: daarom iedereen heel veel dank!
Klik op de foto’s voor een vergroting.
Hieronder enige foto’s van Miranda, de diverse handelingen tijdens de doop zijn goed te zien.